Dit, dít was televisie. André van Duin voor de laatste keer aan tafel bij Matthijs van Nieuwkerk. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo ben opgegaan in een stukje televisie. Zo’n mooi, ontroerend en (hoe kan het ook anders) grappig interview met André van Duin. Ik vind hoe hij in het leven staat zó inspirerend. En dan die meest mooie afsluiter denkbaar in de vorm van het door André van Duin zelf vertaalde La bohème van Charles Aznavour. Kijken, kijken, kijken!