Categorie: Tv

Ik schreef het al: ik ben een regengroupie pur sang. Live regen is natuurlijk het fijnst. Maar ook als het buiten zou moeten regenen, omdat de tijd van het jaar erom vraagt, maar er zelfs geen miezerig buitje valt, is er een manier om tóch dat herfstige gevoel naar binnen te halen. Er zijn zoveel meer variaties op dit thema, maar onderstaande video’s zijn toch wel favoriet. Mocht je zelf een kijkwaardige video in deze categorie hebben gespot, laat het me weten. Ik spaar ze allemaal!

Op de website van de vogelbescherming kun je nestjes van allerlei verschillende vogels bekijken. Ik weet niet eens meer hoe ik op hun website terecht kwam, maar man, wat vind ik dit een partij gezellig. Of het helemaal in lijn is met de privacywet voor vogels weet ik niet, maar ze lijken zich niet te storen aan het feit dat hun hele hebben en houwen wordt gefilmd.

Mijn favoriet is het nest van de merel, waar sinds vannacht een eerste ei in ligt! Maar het allerfijnste aan deze nestcam zijn de omgevingsgeluiden. Daarmee kwam ik op het volgende:

Recept voor het perfecte genietmomentje

Hebben jullie dat ook? Dat al je WhatsAppgroepen roodgloeiend staan? Er wordt wat afgedeeld. Van symptoomoverzichten uitgesplitst in corona, griep en verkoudheid tot een coronavariant van Bohemian Rapsody en van video’s die laten zien wat quarantaine met mensen doet tot een raadplaat van film- en boektitels afgebeeld in emoticons. En toen deelde een vriendinnetje ineens dit filmpje. Wat een cadeautje! Dus daarom deel ik ‘m nu met jullie.

Ingmar Heytze is de eerste (en terwijl ik met een schuin oog naar mijn poëzieplank kijk volgens mij ook de enige) dichter van wie ik meerdere, tevens gelezen bundels heb. Ik vind deze man een taalvirtuoos. Geen ingewikkelde woorden en onleesbare tangconstructies, maar gedichten waar een touw aan vast te knopen is. Gedichten die bewijzen dat een traan en een lach heus goed samengaan. Zo ook in dit gedicht ‘Vogels en vissen’ dat hij speciaal voor EenVandaag schreef over ons land in tijden van coronacrisis. Hoor maar.

Dit, dít was televisie. André van Duin voor de laatste keer aan tafel bij Matthijs van Nieuwkerk. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo ben opgegaan in een stukje televisie. Zo’n mooi, ontroerend en (hoe kan het ook anders) grappig interview met André van Duin. Ik vind hoe hij in het leven staat zó inspirerend. En dan die meest mooie afsluiter denkbaar in de vorm van het door André van Duin zelf vertaalde La bohème van Charles Aznavour. Kijken, kijken, kijken!