To review or not to review? differently

Ik heb een beetje een haat-liefdeverhouding met boekrecensies. Zo. Het hoge woord is er uit. Nou, dat was het dan voor vandaag. Oh nee, toch niet. Ik zal ‘m even kort uitleggen (mocht je dat leuk vinden en anders ook). Aan de ene kant vind ik het namelijk best interessant om te lezen hoe een recensent het boek heeft ervaren, maar liever pas ná het lezen van het boek. Want aan de andere kant kom ik door zo’n recensie toch vaker wel dan niet te veel te weten over het verloop van het verhaal. Wanneer ik het boek dan alsnog ga lezen, is een van de, mijns inziens, fijnste bijkomstigheden van lezen toch een beetje verdwenen: je het verhaal eigen maken door spontane ontdekkingen te doen, zomaar ineens verbanden te zien of geraakt te worden. Niet dat dat helemaal niet meer kan na het lezen van een recensie; je houdt er hoe dan ook een eigen verbeelding op na. Maar toch licht ik de tipjes van de sluier liever zelf op om te ontdekken wat zich eronder bevindt dan dat dat al voor mij gedaan is. Dat voelt soms een beetje als het lezen van een boek waarin een vorige lezer met potlood/pen/markeerstift/you name it belangrijke passages heeft gemarkeerd. Je kunt het niet níet zien. En zo is het, voor mij althans, ook vaak met informatie uit een recensie. Eenmaal gelezen kun je het niet meer ontlezen.

Okee, goed verhaal, en nu?

Allereerst even ter informatie: ik kan heel blij worden van de pagina’s in kranten en magazines zoals op de foto hiernaast uit Flow Magazine. Pagina’s waarop boeken worden aangeraden door ze in slechts een paar zinnen te beschrijven. Deze vormen dan ook de inspiratie voor ‘Expeditie Boekenkast’; het gaat een plek worden waarop ik mijn leeservaringen over, mijns inziens, heel fijne boeken te lezen ga delen, waarbij ik niet ga doen wat ik vaak vervelend vind van boekrecensies: te veel vertellen. Het moet niet zo zijn dat je na het lezen van mijn leeservaring het boek al niet meer hoeft te lezen. Dus ik heb het in een iets andere vorm gegoten.

Klein uitstapje: wanneer ik mooie passages of citaten tegenkom in een boek, dan markeer ik deze met potlood of post-it (even een kleine hulde voor de e-Reader waarin dat zó makkelijk kan!) en wanneer ik het boek uitheb, schrijf ik al die gemarkeerde passages/citaten over in een notitieboek. Ik merkte namelijk dat er, een tijdje na het uitlezen van een boek, toch maar weinig van was blijven hangen, ook al vond ik het verhaal heel indrukwekkend. Door al die fijne zinnen op te schrijven, kan ik teruglezen welke boeken ook alweer indruk op mij hebben gemaakt (sorry to burst your bubble, lieve lezer, maar ook ik, boekenwurm pur sang, vergeet dit soort dingen dus soms wel eens) én ik bewaar op deze manier iets meer van het boek dan alleen de positieve leeservaring.

Tot nu toe staan al die zinnen maar een beetje in dat notitieboek van mij te staan. Best zonde, vind ik. En dus ga ik ze vanaf nu gebruiken bij het delen van mijn letterontdekkingen. Op die manier hoef jij als lezer het niet alleen te doen met: ‘De schrijfstijl is uniek.’ Even een kleine indekmanoeuvre: dit markeer- en overschrijfkarweitje herhaalt zich niet bij ieder boek dat ik lees. Veel boeken vind ik ‘gewoon’ fijn om te lezen. Het kan dus voorkomen dat ik in mijn schrijfsel over een boek niet direct met een bijzonder/grappig/ontroerend/scherp/etc. citaat op de proppen kom. Dat je dat alvast weet 😉

Oh een niet geheel onbelangrijk laatste punt: het lijkt me heel tof wanneer ‘Expeditie Boekenkast’ ook een plek wordt waar anderen dan ik (jij dus, lieve lezer!) hun ‘deze-móet-je-echt-lezen-en-dit-is-waarom’ kunnen delen. Dus heb je zelf een literaire ontdekking gedaan en wil je die graag delen? Of mis je iets in de verslagjes van mijn ontdekkingen? Reageer vooral op de blogs van het betreffende boek. Hoe meer lezende zielen, hoe meer vreugd!