I wanna thank my mom Julie Powell

Julie & Julia: 365 Days, 524 Recipes, One Tiny Apartment Kitchen. Dit is de missie die de Amerikaanse Julie Powell zichzelf heeft opgelegd. Haar baan, die zich beperkt tot het beantwoorden van telefoontjes van mensen die te kampen hebben met de nasleep van 9/11 zonder daadwerkelijk van grote betekenis voor hen te kunnen zijn, geeft haar weinig voldoening. Om wat meer sjeu aan haar leven te geven kookt ze zich door het kookboek Mastering the Art of French Cooking van Amerika’s bekendste thuiskok Julia Child heen en blogt hierover. Het bloggen voegt Julie aan haar ‘Julie/Juliaproject’ toe wanneer ze aan haar vriend vertelt dat een zichzelf als onmisbaar belangrijk persoon beschouwende vriendin blogt over haar rijkeluisleven. “I can write a blog. I have thoughts”, aldus Julie. Ze heeft geen idee of er ook maar een levende ziel is die het interessant vindt om haar stukjes over haar kookproject te lezen, maar daar gaat het haar in eerste instantie ook niet om; ze heeft eindelijk weer iets waar ze maar al te graag haar energie in steekt. Uiteindelijk blijkt haar blog enorm aan te slaan en krijgt ze zelfs een boekcontract aangeboden dat op zijn beurt weer de basis vormt voor de film Julie & Julia met respectievelijk Amy Adams en Meryl Streep als hoofdrolspeelsters. Begrijp me goed, ik heb ‘gewoonfijn’ niet in het leven geroepen met als doel een verzameld werk van mijn blogs te kunnen uitgeven of er een verkoop van de filmrechten aan over te houden (mocht zich onder mijn lezers echter een uitgever en/of regisseur bevinden: ik sta altijd open voor een verkennend gesprek ;)).

Mastering the art of doing

Mijn beweegreden is echter wel vergelijkbaar met die van Julie Powell. Ik sta inmiddels negen jaar voor de klas en vier jaar op rij dacht ik halverwege het schooljaar: en nu ga ik echt iets anders zoeken! Om dat vervolgens niet te doen, vanwege de o zo bekende ‘veiligheid’: ik weet hoe het lesgeven werkt, het gaat me goed af, ik weet niet welke dingen ik op carrièregebied net zo goed kan, en ik heb weinig tijd (lees: ik neem te weinig tijd. Wanneer ik de regel ‘Jullie je huiswerk niet af, ik mijn nakijkwerk niet af’ had gehanteerd had ik al zes keer eerder kunnen weten welke paden ik nog meer had kunnen inslaan. Iets met braafste jongetje van de klas.) om dit op mijn gemakje uit te zoeken. Oh, en niet geheel onbelangrijk: toch fijn als zowel het letterlijke als het figuurlijke brood op de plank komt. Kortom: toch maar even geen carrièreswitch. In plaats daarvan wilde ik, net als Julie, een project creëren waarvan ik enthousiast werd, dat me deed uitkijken naar het moment waarop ik er weer mee bezig kon zijn. Dit als tegenhanger van de weinige voldoening die ik nog uit mijn werk haalde. Het project creëren was zo gepiept: ik kocht de domeinnaam ‘gewoonfijn’ (wat in eerste instantie de naam was van één van mijn afspeellijsten in Spotify die allerlei nummers bevatte die mijns inziens in vrijwel iedere situatie fijn zijn om op te zetten) en had vervolgens een aantal brainstormsessies met mijn partner en met mezelf over wat ik allemaal voor leuks onder deze domeinnaam kon publiceren. Deze hersenspinsels omzetten in daden, daar had ik wat langer voor nodig. Ironisch genoeg was het zoals zo vaak bij het van de grond komen van nieuwe plannen voor het grootste deel mijn baan die mij belette veel tijd te steken in het realiseren van wat ik voor ogen had met ‘gewoonfijn’. Tot ik was bevallen van onze dochter. Ik had inmiddels al besloten na mijn verlof niet meer terug te keren naar school, want een baan die niet voldoende motiveert in combinatie met een kersvers gezinsleventje, dat leek me geen fijne combinatie. Een alternatief had ik nog niet achter de hand, maar man, wat geeft het energie om op zoek te gaan naar iets nieuws! Na dit besluit had ik bovendien ook weer ruimte en energie om eindelijk écht aan de slag te gaan met ‘gewoonfijn’. Net als Julie heb ik geen idee of er ook anderen zijn die mijn gewoon fijne project net zo fijn vinden als ik. Of zoals Julie zich afvraagt: “Are you listening? Whoever you are?” Maar tot die tijd word ik in ieder geval erg blij van dit project. En daarna ook.